Galeria Foksal jest jedną z najbardziej znanych galerii sztuki współczesnej na świecie. Współpracuje z takimi artystami jak Wilhelm Sasnal, Paweł Althamer czy Artur Żmijewski.
Neony przez lata rozświetlały stołeczne ulice. To także dzięki nim Warszawa nazywana była przed II wojną światową Paryżem Północy.
Pierwszy neon rozbłysnął w 1926 roku na rogu ulic Marszałkowskiej i Al. Jerozolimskich. Instalacja świetlna umieszczona na dachu willi Marconiego, skomponowana była z butelki z napisem „Porter”. Neon reklamował browary Haberbusch i Schiele. Kolejne montowano przede wszystkim przy głównych ulicach, potem zawędrowały też w mniej reprezentacyjne miejsca. W międzywojniu w Warszawie było ok. 70 neonów nieznanego, w dużej mierze, autorstwa. Najciekawsze wyróżniały się ruchomą kompozycją. Jednym z największych był neon zaprojektowany przez Zygmunta Stępińskiego, który zachęcał do kupna wyrobów tytoniowych firmy „Herbowo Zwijki (Gilzy) Bibułki”. Ruchoma tutka podnosiła się i opadała, a wydobywająca się z niej smużka dymu zwężała i pogrubiała. Obok fifki stała Myszka Miki, wskazująca palcem na tutkę.
Zagładę neonom przyniosła II wojna światowa. Przetrwało ich zaledwie kilka.
W 1956 roku w Warszawie utworzono Przedsiębiorstwa Usług Reklamowych „Reklama”, w 1972 roku przemianowane na Stołeczne Przedsiębiorstwo Reklam Świetlnych. Warszawa znowu rozbłysła, a jej włodarze zamierzali uczynić ją jednym z najbardziej rozświetlonych europejskich miast. Ten ambitny i z powodzeniem realizowany plan zakończył się z chwilą kryzysu lat 70.
Zagładę neonom przyniósł stan wojenny i transformacja 1989 roku. Masowo demontowane i wyrzucane, zastępowane były tandetnymi bilbordami i telebimami.