Warszawa przez kilka stuleci była stolicą Polski i rozwijającym się miastem. Rozrastała się chwilami dynamicznie, czasami mniej dynamicznie, ale równomiernie zmieniała swoje oblicze zależnie od czasów, trendów i potrzeb rządzących. Wiek XX dla całej Europy był trudny, wiele miast podczas wojen ucierpiało, ale to, co spotkało Warszawę z powodu idee fixe jednego człowieka, przekracza wyobraźnię niejednego człowieka. Twórcy albumu „Pamięć Warszawy” pokazują, jak zmieniła się Warszawa po najtragiczniejszych dla niej walkach w czasie II wojny światowej i przede wszystkim jak jej mieszkańcy pamiętają to, co się wydarzyło.

„Pamięć Warszawy” to przede wszystkim album, którego atutem są fotografie – archiwalne, ale głównie fotografie wybitnego Adama Bujaka. W częściach I i III dominują właśnie zdjęcia, w części I zdjęcia między innymi pałaców, kościołów, ulic, parków, pomników – dawniej i dziś, a w części III pomników, głazów i tablic. W części II – z wiadomych powodów – więcej jest tekstu, opisów i danych tego, co działo się w stolicy po 1 września 1939 roku, jak to się stało, że miasto znikało, że masowo ginęła ludność cywilna. Autorami tekstów są Wiktor Cygan i Witold Rawski. W rozdziale „Czas pamięci” przywraca się rangę tablicom Karola Tchorka, który w 1949 roku wygrał konkurs dotyczący upamiętniania miejsc, w których mordowano Polaków. Stworzył tablice w szarym piaskowcu z krzyżem maltańskim pośrodku. Tablice rozsiane są po całej Warszawie, ale informacje na nich są ogólne. W tej części albumu też są teksty – relacje, zeznania uczestników i świadków zdarzeń, które nie tylko dostarczają wiedzy, są przede wszystkim ludzkim świadectwem, pełnym emocji i poruszającym.