Zacznijmy od 6 czerwca 1944 kiedy to wojska amerykańskie i brytyjskie, w tym jednostki polskie, lądują w ramach operacji „Overload” na plażach Normandii, we Francji. Przypomnijmy, że od 1943 alianci zachodni są obecni we Włoszech, gdzie w ciężkich walkach stopniowo wypierają Niemców na północ.
Na froncie wschodnim 22 czerwca rusza sowiecka ofensywa „Bagration”, której impet i siła zaskakuje Niemców. W wyniku ofensywy, Armia Czerwona zajmuje tereny dzisiejszej Białorusi i Ukrainy. W kolejnych tygodniach armia sowiecka wraz z polską armią generała Berlinga zajmą wschodnie tereny obecnej Polski.
Wobec zaistniałych wydarzeń, zawiązuje się spisek wśród niemieckich oficerów mający na celu usunięcia Hitlera od władzy i rozpoczęcie pertraktacji z aliantami zachodnimi o zakończeniu walk.
W dniach 6 – 7 lipca, oddziały Armii Krajowej rozpoczynają akcji „Burza” na Wileńszczyźnie skierowaną przeciwko Niemcom, mającą na celu wyzwolenia tego obszaru własnymi rękoma przy ewentualnym wsparciu wojsk sowieckich. Celem politycznym jest powitanie Sowietów i pokazanie im, kto jest gospodarzem tych terenów.
13 lipca AK i Armia Czerwona wyzwalają Wilno.
14 lipca Komenda Główna AK melduje do Londynu o rozpoczęciu „Burzy” z wyłączeniem Warszawy.
16 lipca Sowieci aresztują dowództwo i część żołnierzy wileńskiej AK.
20 lipca dokonany zostaje nieudany zamach na Adolfa Hitlera w Wilczym Szańcu, koło Gierłoży. Na spotkaniu wyższego dowództwa wojsk niemieckich z udziałem Hitlera, obecny jest pułkownik Claus von Stauffenberg. Przywozi ukrytą w teczce bombę, która wybucha w chwilę po opuszczeniu przezeń sali obrad. Hitler wychodzi z zamachu cało. Większość spiskowców zostaje aresztowana i brutalnie stracona.
21 lipca Komendant Główny AK gen. „Bór” Komorowski podejmuje decyzję o wywołaniu powstania w Warszawie. W Moskwie powstaje Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego. Akcja „Burza” na Lubelszczyźnie i południowym Podlasiu.
22 lipca, po zajęciu przez Sowietów Chełma, pojawia się Komitet i ogłasza manifest PKWN.
We Lwowie, 23 lipca, AK rozpoczyna walkę o miasto. Armia Czerwona wkracza do Lublina. Początek ewakuacji z Warszawy niemieckiej administracji, części sił policyjnych oraz służb zaplecza.
25 lipca wśród oddziałów Obszaru Warszawskiego AK ogłoszony zostaje stanu czujności.
26 lipca do Warszawy dociera depesza od premiera rządu polskiego w Londynie Stanisława Mikołajczyka do delegata rządu na kraj Jana Stanisława Jankowskiego z upoważnieniem do ogłoszenia powstania „w momencie przez Was wybranym”. Gen. Komorowski melduje do Londynu gotowość do walki o Warszawę i prosi o przysłanie brygady spadochronowej. Niemieckie władze administracyjne i policyjne wracają do Warszawy.
27 lipca zaczynają pod Warszawę docierać niemieckie posiłki. Niemcy chcą zatrzymać sowiecką ofensywę na Wiśle i pod Warszawą. Władze okupacyjne wydają rozkaz stawienia się 100 tysięcy kobiet i mężczyzn na 10 dni do budowy umocnień nad Wisłą. Komendant Okręgu Warszawskiego płk Antoni Chruściel wprowadza stałe pogotowie podległych oddziałów.