Publikacja Cubały jest niezwykła pod wieloma względami. Po pierwsze, nie było wcześniej na rynku wydawniczym książki, która z taką precyzją opisywałaby, z czym zmagali się najmłodsi warszawiacy w trakcie powstania warszawskiego. Po drugie, w publikacji zupełnie nie ma dywagacji w stylu: czy należało dzieciom dawać broń, czy nie, albo czy powstanie miało sens. Cubała skupia się, tylko i wyłącznie, na przeżyciach i odczuciach dzieci.
Książka została skonstruowana w bardzo przemyślany sposób. Składa się z 18 rozdziałów ułożonych w sposób chronologiczny. Rozdział pierwszy zatytułowany „To miał być zwykły dzień” opisuje atmosferę miasta tuż przed i zaraz po wybuchu walk. Rozdział ostatni „Zakończenie” skupia się na przeżyciach dzieci związanych z „wyjściem” z Warszawy po upadku powstania. Trzonem każdego z nich są wspomnienia tych, którzy w trakcie powstania mieli po kilka, kilkanaście lat. Wśród wielu osób wymienionych w publikacji z imienia i nazwiska, znajdziemy takie postaci jak Beata Tyszkiewicz, Krystyna Zachwatowicz-Wajda, Jan Kobuszewski czy Krzysztof Zanussi.