Książka „ Gra o Powstanie ‘44. 13 dni, które zmieniły Polskę”, autorstwa Kazimierza Kunickiego i Tomasza Ławeckiego, próbuje znaleźć związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zamachem na Hitlera w Wilczym Szańcu a wybuchem powstania warszawskiego. Hipoteza, którą stawiają autorzy jest śmiała. Czy jest możliwe, że to właśnie zamach przyczynił się do podjęcia decyzji o rozpętaniu powstania w Warszawie i był, jak sami ujęli to autorzy, katalizatorem wielu istotnych dla świata i dla nas zdarzeń?
Kunicki i Ławecki śledzą kluczowe incydenty na arenie międzynarodowej, które miały miejsce w ciągu trzynastu dni, tj. od 20 lipca do 1 sierpnia 1944 roku, dnia, w którym wybucha powstanie. Biorą na tapetę wydarzenia, jakie miały miejsce na froncie wschodnim, relacjonują odprawy wysokich rangą oficerów zarówno po stronie aliantów, jak i Niemców, szczegółowo przedstawiają motywy, jakimi kierowali się nasi dowódcy, odpowiedzialni za wywołanie powstania w mieście.
Publikację, siłą rzeczy, podzielono na 13 rozdziałów. Każdy z nich został skonstruowany z kilku podrozdziałów, które streszczają kluczowe dla tematu wydarzenia jednego dnia. Wartością dodaną każdego z rozdziałów jest bardzo ciekawe i wnikliwe skanowanie sylwetki poszczególnych bohaterów dramatu. I tak np. w rozdziale pierwszym zatytułowanym „20 lipca 1944 roku – czwartek”, autorzy analizują sytuację od momentu wylądowania von Stauffenberga w Kętrzynie po fiasko operacji „Burza” na Wileńszczyźnie. W podrozdziale zaś zatytułowanym „Zamach na Hitlera. Berlin – Gierłoż – Berlin”, w bardzo przystępny sposób autorzy przybliżają czytelnikowi sylwetkę zamachowca, skupiając się na motywach, którymi kierował się Claus Schenk Graff von Stauffenberg, wnosząc na salę odpraw skórzaną teczkę wypełnioną ładunkiem wybuchowym. Z kolei w ustępie zatytułowanym „Sprawa polska na marginesie. Londyn – Waszyngton – Londyn”, omawiają, m.in. motywy, jakimi kierował się Churchill, idąc na daleko idące ustępstwa w stosunku do Stalina i jego wizji powojennej Europy.